Z gór przepraszam za brak postów, ale szkoła, szkoła, lenistwo i jeszcze raz szkoła zwyciężyły za co bardzo przepraszam, ale idą wakacje, jutro (albo dzisiaj zależy kiedy wstawię tego posta) kupuję aparat fotograficzny więc w najbliższym miesiącu pojawi się też parę sesji :D

Wiele pewnie z Was myśli, że jestem za młoda by coś na ten temat wiedzieć. Otóż wręcz przeciwnie. Znam ten temat bardzo dobrze. Aż za dobrze.

Na początku są zawsze lęki. Zaczynacie się bać jakiś poszczególnych mało wartościowych rzeczy typu: czy dobrze napiszę ten sprawdzian, czy się jemu podobam. Później zaczyna się to pogłębiać, zaczynacie czuć się źle we własnej skórze, nie doceniacie siebie, uważacie że wszystko co robicie jest za przeproszeniem do dupy,  nie macie w siebie wiary. Jeśli w tym momencie nie otrzymacie pomocy skończy się to depresją.

Z depresji bardzo trudno wyjść. Mam znajomą, która ma depresję. Najgorsze jest, że większość tych ludzi wcale nie pokazuje tego, że cierpi. Na siłę starają się to ukrywać i udają najśmieszniejszych ludzi pod słońcem. Ale kiedy przychodzi wieczór, idziecie spać, nagle orientujecie się, że nie macie nikogo, jesteście sami.

Ktoś kiedyś powiedział, że strach przed własnym strachem jest najmądrzejszą rzeczą na świecie. Czy ja tak uważam? Nie. Ani trochę. To według mnie jest tylko zapętlanie się we własnym strachu.

Objawy strachu są przeróżne. Ja sama jak się boję, boli mnie brzuch, głowa, nogi mi się trzęsą i mam ochotę po prostu wyjść. Często mam też dreszcze. To chyba są w sumie najczęstsze objawy strachu u ludzi.

Czytając to możecie wiedzieć już, że macie zaburzenia lękowe. Jeśli się do tego przyznajecie i chcecie z tego wyjść to idealna sytuacja. Wystarczy terapeuta i wsparcie rodziny. Nie działa to jak na pstryknięcie, ale na pewno nie zaszkodzi.

A teraz może trochę mały apel do wszystkich naprawdę do wszystkich:

Nie bój się. Świat może być podstępny, chciwy i mogą być osoby które cię nie zrozumieją. Ale ty dasz sobie z tym radę. Nie jesteś słaby. Każdy jest silny tylko musi to sobie uświadomić. Jest wiele osób które borykają się z takimi samymi problemami jak ty. Nie jesteś sam. Otaczają cię wspaniali ludzie. Jeśli nie masz przyjaciół, poczekaj. Obiecuję Ci, że ich znajdziesz i to takich prawdziwych. Każdy z nas jest osobnym bytem i każdy jest wyjątkowy. Nie zmarnuj swojej wyjątkowości.

Możecie teraz sobie mówić, że łatwo mi tak mówić. Nie. Nie jest mi tego łatwo mówić. Czy ja wierzę w te słowa co napisałam? Nie do końca. Ja też jestem człowiekiem i też mam spore problemy. Ja zdaję sobie ze wszystkiego sprawę, ja wszystko rozumiem. I mam nadzieję, że kiedyś w to uwierzę, bo ja wiem, że to prawda. Tylko jakoś z tą wiara tak słabo. Czasami ciężko jest przestawić swoje myślenie, ale nigdy nie jest za późno, żeby to zrobić.

xx

Alex